Sen Bir Destansın Çanakkale

 
Kimi düğününde sevdiğine kavuşmanın verdiği sevinçle halay çekiyordu. Kimi yeni doğan bebeğini seviyordu. Kimi zaten hazırdı. Kimi hazırlıksız yakalanmıştı. Öyle ya da böyle savaştılar er meydanında vatan uğruna, bizim uğrumuza. Farklı hayatlar, farklı hayaller ama bir atan koca yürekler. Nereden bilebilirlerdi ki o gün vatan için yaptıkları o cesur fedakârlıkla tarih yazacaklarını? Öyle bir niyette de değillerdi ya zaten. 
 Çoğu hayatını kaybetti. Çoğu hayat arkadaşını. Kimi de hayatına eksik bir şekilde devam etti. Ama hepsinde aynı sevinç ve mutluluk vardı zaferin getirmiş olduğu haklı bir gururla.  Evet, 18 Mart 1915 tarihinden bahsediyoruz. Bugünlere güvenle ve huzurla gelmemizin asıl temeli olan o günden. Hiçbirinde yoktu ama, en ufak bir pişmanlık kırıntısı. 
Çanakkale geçilmez dediler, düşman giremez dediler. Geçilmedi. Giremedi düşman, vatan topraklarımıza. Dünya döndükçe Çanakkale yine geçilmez.
Sonra bir haber geldi. Şehit düşmüş askerlerimiz. Kiminin bedenine bile ulaşılamamışken, kimi gazi olmuş. Onlar gittiler ama arkalarında koca bir destan bıraktılar. Sen bir destansın