Yıkılmaz Kale

Aile neydi? Zor günlerde bencillik yaparak aradan sıyrılmak mı? Yoksa ben elimden geleni yaptım deyip kenara çekilmek miydi? Hiçbiri değildi aile. Beraber gülüp beraber ağlamaktı.
Kalan son bir lokmayı paylaşmaktı. Sadece iyi günde değil kötü günde de bir olabilmekti. Her zaman destek olabilmekti aile. 
İnsan doğup büyüdüğü ailesini seçemiyor ama, seçim hakkım olsaydı yine aynı evde ve aynı ailede gelmek isterdim dünyaya. Bir tek kan bağıyla değil can bağıyla da bağlı olabilmektir birbirine aile. Beraber kimseye anlatılmayacak özel anılara sahip olabilmektir. Kimisi için saçma ve basit olan şeylerin onlarla aranızda eşsiz ve mükemmel olmasıdır. En çaresiz anda sevgi dolu sıcak bir bakıştır. Yanlarında olunca daima güven ve huzur veren insanlardır. Hiçbir düşmanın giremediği tek kaledir aile… Onlarla birlikte öyle sağlam kuleler örersiniz ki kimse yıkamaz orayı ve kimse asla zarar veremez size…
Bir masanın etrafında tüm sorunlara eyvallah deyip, çözüm aramaktı. Kimi kaçıyor o masaya oturmaktan. Kaçmayın! Çünkü bir gün kaçabileceğiniz bir masa bile bulamayabilirsiniz. Hazır zamanınız varken gülmeyi esirgemeyin ne kendinizden, ne ailenizden. Sevginin en güçlü halidir aile…