İsyan

Herkesin menfaati kadar varsin bu dünyada...Yaptigin onca fedakarlik, katlandigin onca aci sustugun icini kanatan onca cümle bi cirpida ucup gidiyor insanlarin gözünde...Ne kadarda kolay yargiliyorlar bi cirpida ! Senin giydigin ayakkabilari giymeden , geçtigin yollardan gecmeden neler hissettigini bilmeden ! 
Kir pas elbisede olunca geciyorda yürekteki kirlilik geçmiyor , geçmedigi yetmiyormus gibi etrafina da bulastiriyor ! Kimin için kimler icin sabahliyoruz? Kimin icin pirlantardan elmaslardan degerli kalemimizi yorup siirler döküyoruz? Kimin için,birlikte dinledgmz sarkilari herhangi bi yerde duyunca mayina basmissacina darmaduman oluyoruz ? Hangi sokaga sapacagimizi sasiriyoruz? Kimin icin kimler için kendimizden ödün veriyoruz kendimizden büyük yükler tasiyoruz ? Degmedigini degmeyecegini adimiz gibi biliyoruz ama asla dillendirmiyoruz. Hatta dillendirenlere kulaklarimizi tikiyoruz ! Biz ne icin savasiyoruz Allah askina !
Fedakarligi "aptallikla" karistran insanlar icinmi ! 
Gözümüzün icine baka baka bize gitmekten baska care birakmayan benciller için mi ! 
"Sevmek" le "çantada kekligi ayirt edemeyen zavallilar icin mi ! 
Kendini dünyanin merkezi sanan , vazgecilmez olduguna dini kadar icten inanan masal kahramanlari icinmi ? Biz neden kendimizden fazla seviyoruz herseyi ?? Evet bizde suçluyuz inkar etmiyoruz ama kalbimizi körelttiler,hislerimizi çürüttüler,kurdugumuz hayalleri yerle bir ettiler sonra hiçbisey olmamis gibi "olsun sen yine de güven" dediler !